Als docent heb je een belangrijke rol; een goed voorbeeld doet goed volgen. Als je fijne dansers wilt, die zich houden aan de códigos (beleefdheidsregels) van de Argentijnse tango zul je zelf dus het goede voorbeeld moeten geven.
De Argentijnse tango kun je alleen dansen als je jezelf met de ander verbindt. Je wilt elkaar steeds voelen en je wilt elkaars mogelijkheden onderzoeken. Ook als de danspassen daarvoor niet helemaal uitpakten zoals je verwachtte. Beide danspartners doen steeds hun best om te zorgen dat de andere danser een fijne tijd heeft. Je voelt in de meest ideale situatie elkaars lichaam en de grenzen (van het kunnen) van de ander.
Als je met een ander gaat dansen, hoort de leider zich aan te passen aan het niveau van de dame. Hijzelf is namelijk ondergeschikt; het danspaar is belangrijker dan het individu. Dat geldt andersom natuurlijk ook voor de dame. Helaas zie ik regelmatig dat leiders en zelfs docenten zich tijdens de les of milonga schuldig maken aan het ‘molesteren’ van hun dame. Ze dwingen haar dingen te doen die ze (nog) niet kan, maar die zijzelf graag willen doen of vertellen haar met woorden wat ze had moeten doen. Ze duwen en trekken haar soms zo erg dat de dame struikelt of zich bezeert. Spreekt voor zich dat het voor die dame zo geen fijne ervaring is. Niet alleen de dame heeft er last van; ook de andere mensen op de dansvloer zullen de vervelende energie van deze leider voelen.
Dat wil je natuurlijk echt niet in je dansschool of tijdens je dansavonden. Je wilt juist dat iedereen zich veilig en gerespecteerd voelt; alleen dan kunnen mensen naar hartelust dansen en genieten.
Daarom geef ik het goede voorbeeld; een goed voorbeeld doet goed volgen! Zo maken we dat iedereen met plezier bij ons kan dansen.
Wie gaf jou het goede voorbeeld?
